[Opowiadanie] Anybody Out There? Rozdział 1 (ZoAce)

Tytuł: Anybody Out There?

Autorzy: Kanako i ema670
Korekta: --

Liczba rozdziałów: 1/?

Gatunek: yaoi

Para: ZoroxAce

Ograniczenie wiekowe: 18+

Piosenka przewodnia: Jason Walker - Echo

Od jakiegoś czasu ja i Kana bawimy się w RolePlay'a, ponieważ nasze opko robi się już dość spore, postanowiłyśmy opublikować jego pierwszy rozdział. Kana jest naszym gorącym Ace'em, a ja ślicznym Marimo. Mam nadzieje, że nie zawiedziemy waszych oczekiwań.
(Kana świetnie się wczuwa w Ace'a! Serio!
A moja urocza pałka świetnie wczuwa się w uroczego glona xD ~Kana )
Zoro jest w więzieniu. Jego powalone więzienne dni zakłóca pewien młody mężczyzna.

---

Rozdział 1
Więzień i psychiatra.

---

Zoro patrzył na swoje ręce, pokryte krwią. Właśnie siedział w celi, jego współlokator – wysoki i gburowaty dziad, leżał obok skąpany we własnej krwi.

— Co za typ, żeby się do mnie przystawiać. — Roronoa splunął na niego. Facet został pokonany z łatwością. Poza celą rozchodził się charakterystyczny dźwięk, wycie alarmu odbijało się od ścian więzienia. Po chwili przed kratami stanęło kilku strażników.

— Spóźniliśmy się...

— Już zdążył go zlać...co jest nie tak z tym gościem?

Dwóch strażników weszło do celi. Zoro wstał i ze spokojem wysunął dłonie by skuli mu ręce.

— Roronoa, znowu narobiłeś kłopotów.

— Nie dawajcie mi takich ścierw do tej cholernej klatki, to nie będę robił więcej kłopotów — odpowiedział spokojnie. Strażnik krzyczał na niego jeszcze o czymś, ale postanowił to zignorować. Wyprowadzili go z celi. Po więzieniu roznosiły się krzyki innych więźniów.

„Co, znowu on?”, „To ten cały Roronoa!”, „Znowu kogoś zabił?”, „Do izolatki z nim!” i wiele, wiele więcej. niektórzy go podziwiali, niektórzy się bali, a niektórzy nim gardzili, ale każdy, kto był już trochę w więzieniu, wiedział, że z nim lepiej nie zadzierać.

— Na jak długo tym razem? — spytał jednego z znajomych mu strażników.

— Nie idziesz do izolatki — odpowiedział jeden z nich.

— Jak to? — Omal nie krzyknął. — To gdzie mnie prowadzicie? — Zaczął się szarpać.

— Spokojnie Roronoa, uspokój się! — Lekko spanikowany ochroniarz, złapał go za ręce, aby powstrzymać jego temperament.

— Idziesz do psychiatry — powiadomił go drugi ze spokojem.

— C-co!?

— Idziesz do psychiatry. Po prostu twierdzimy, ze powinieneś z nim pogadać.

— Macie mnie za świra? — spytał, uspokajając się. — No cóż, i tak mnie nie obchodzi, co o mnie myślicie. W każdym bądź razie nie pogadam z nim.

— To się dopiero okaże — odparł z wrednym uśmiechem bardziej opanowany klawisz. Po chwili stanęli przed jakimiś nieznanymi do tej pory Roronorze drzwiami.

— To tu. Właź do środka. — Jeden z ochroniarzy otworzył drzwi.

---

Ace bazgrał coś na kartce papieru, raz po raz przecierając oczy. Był na posterunku cały dzień i bolały go że zmęczenia Zdawał sobie sprawę jak wielu ludzi odradzało mu tę pracę. On nigdy nie narzekał. Polubił to miejsce, swój obskurny gabinet i rozmowy z więźniami.

Podniósł głowę, gdy drzwi się otworzyły i uśmiechnął się delikatnie.

— Rozkłuć go — polecił, a widząc miny strażników, dodał: — Po prostu to zróbcie i zmykajcie.

Nie lubił rozmawiać ze skutym agresorem i ze strażnikami, którzy dyszeli mu w kark. Panowie niechętnie wykonali jego polecenie, a w między czasie Portgas wstał.

— Usiąść — zaoferował, gdy został sam na sam z Zoro. Sam zajął miejsce na biurku tuż przed wskazanym krzesłem.

---

Roronoa popatrzył na gościa przed sobą. Wyglądał na kogoś w podobnym wieku. Oparł się o ścianę, skrzyżował nogi i założył ręce.

— Postoję. — odpowiedział buntowniczo.

---

Ace westchnął ciężko. Czytał jego akta. Zamordował dwie osoby, wszczynał bójki. Jednym słowem - zły charakter.

— Nalegam. To może trochę potrwać — podsunął i wstał, bezlitośnie i mocno kopiąc go w piszczel. Zapał mocno Roronoę za dwie dłonie i zmusił go do zajęcia miejsca.

— A, tak już lepiej.

---

— Agh, co do cholery!? Jak śmiesz! — Zoro wrzasną. Mężczyzna był naprawdę silny, silniejszy od innych spotkanych w tym więzieniu osób. — Kim ty właściwie jesteś?

---

— Mów mi Ace, kotku - przedstawił się krótko, uśmiechając się delikatnie. — Widzisz, chcę się z tobą zaprzyjaźnić. Wiesz, wystarczy jeden mój podpis i wyjdziesz na warunkowym. Chciałbyś się stąd wyrwać?

Otworzył szufladę, wyjął paczkę papierosów i zapalił.

---

— Heh. Jakoś nie wierzę by mnie stąd wypuścili, nawet gdyby jakiś pieprzony psychiatra dał im jakieś papiery.  Po za tym... nie widzę potrzeby wydostania się z tego miejsca. Czas płynie tak samo tutaj jak i tam. Czyż nie? — Zoro odrzekł w monotonnym tonie. Popatrzył przez chwilę na okno w pomieszczeniu. Był słoneczny dzień. Promienie przebijały się przez kotary do środka. Patrzył jak facet zapala papierosa i zaciąga się nim.

— Dobra słuchaj... — założył ręce na krzyż — … napisz co masz tam napisać, a ja będę spadał. — Wstał i podszedł w kierunku drzwi.

---

— Czyli mogę wypisać ci skierowanie do psychiatryka, prawda? Nie przeszkodzi ci nawet, jeśli będą faszerować cię prochami uspokajającymi do chwili aż zwariujesz, zapomnisz jak się nazywasz i jak wygląda twarz twojego romansu, gdy go zabijałeś, tak? — zaciekawił się. Miał podstawy, aby zawinąć Zoro w biały kaftan bezpieczeństwa i zamknąć u czubków z najwyższej półki. Atakował ludzi, czasem nawet strażników, bez powodu – albo przez agresją, która narodziła się w jego podświadomości, albo braku innego konkretniejszego zajęcia, ot czystej nudy. Jednemu współwięźniowi wydłubał oko. Musiał przyznać, że słowa "pieprzony psychiatra" naprawdę uraziły jego dumę. Ale skoro sam nie chciał pomocy, czemu miałby pomóc tonącemu?

— Więc? Papierosa? — Wyciągnął w jego stronę paczkę fajek. — Wiesz, tam czas już wcale nie płynie tak samo jak tu, czy tam... Płynie odrobinkę wolniej, gdy jesteś przykuty do łóżka, nie możesz wstać, a jedyną osobą do której możesz gębę otworzyć to twój cień ewentualnie gość, który wbija kolejną igłę do ramienia — kusił dalej. Wiedział jak to wyglądało. Miał praktyki „u czubków”.

---

— Heh. — Zoro fuknął. — Wolałbym piwo. — odchrząknął na pytanie faceta. — A jeśli chodzi o psychiatryk, nie obchodzi mnie czy mnie tak wyślesz, czy nie. Nie złamałbym się tak łatwo. Po za tym, jak sam powiedziałeś, jestem wystarczająco pierdolnięty by tam trafić. — Nie przestraszył się wypowiedzi Ace'a nie takie rzeczy widział i nie o takich rzeczach słyszał. Wkłuwanie igieł i te sprawy, to żadna nowość. A co do towarzystwa, to i tak nie był zbyt rozmowny. Roronoa wstał. Popatrzył na bruneta. — To ja będę leciał. — Zrobił parę kroków w kierunku drzwi.

---

Ace westchnął cicho i zagasił papierosa w popielniczce. Schował paczkę do szuflady.

— Nie mam monopolowego pod ręką — odpowiedział tylko, zastanawiając się jak powinien teraz z Roronoą rozmawiać. Musiał przyznać, że był twardym zawodnikiem, ale zaczął mu się podobać ten cały upór i zawziętość wiezienia. Czyżby pogłoski były prawdziwe? Czyżby naprawdę nie czuł skruchy ani chęci poprawy?

— Naprawdę nie interesuję cię co się z tobą stanie? — zapytał, unosząc brew. — Jak dla mnie masz nie tylko predyspozycje do bycia świrem, a także do normalnej egzystencji. Dlatego przyprowadzili cię do mnie, a nie do izolatki. Zastanów się nad tym.

Odwrócił się do niego plecami, aby otworzyć okno i puścić trochę powietrza.

---

— Nie obchodzi mnie co się stanie, co będzie, to będzie. — Odwrócił się do bruneta. — Dlaczego jesteś taki nachalny? Mówiłem Ci, że nie chcę z Tobą gadać. — Zielonowłosy chrząknął. —Wolałbym posiedzieć w spokoju, w ciemnej izolatce.

---

Ace zachichotał. 

— Podobasz mi się, Zoro, czy to nie oczywiste? — Odkąd pracował w tym więzieniu, nie widział jeszcze takiego specjalnego przypadku buntu i niezdyscyplinowania. Nihilizm egzystencjalny był chyba dobrym określeniem na postawę Zoro, Portgas za punkt honoru obrał sobie, aby postawić go na nogi, bo mieli ze sobą coś, co ich łączyło.  Czuł z nim emocjonalną więź.

---

— Nie, to nie jest oczywiste — warknął. — Chce już stąd iść, wypuścisz mnie w końcu? - Podszedł do drzwi i wskazał na nie kciukiem. Jego brew unosiła się, domagając się odpowiedzi.

---

— Oczywiście, droga wolna. Nikt cię nie trzyma, śpiąca królewno — odparł na wpół żartobliwie, na wpół ironicznie. — Wyprowadzić — powiedział nieco głośniej, wiedział, że strażnicy na pewno są za drzwiami i tylko czekają, aby go zabrać i zamknąć w wilgotnej izolatce.

— Wiesz, Zoro, podobnie jak ty, kiedyś także zabiłem człowieka — dodał pół szeptem, wprost do jego ucha, z lekkim uśmiechem na ustach, w momencie gdy strażnicy więzienni weszli do gabinetu i przykuli Roronoe z powrotem w ciężkie kajdany. — Tym razem odpuście mu izolatki. Nad współwięźniem pomyślę.

---

— Że co!? — Zoro powiedział dość cicho. Kiedy strażnicy go przykuli szybko się zamknął, po co miał nadużywać słów. Uśmiechnął się pod nosem, kiedy się dowiedział, że wraca do celi. Zastanawiało go tylko, czy sprzątnęli już krew, czy znowu będą mu kazali siedzieć w zakrwawionej celi przez tydzień.

Ochroniarze popchnęli go do środka.

— Ręce. — Usłyszał. Wystawił dłonie przez dziurę w kratach. Odpięli mu kajdanki.

— Masz szczęście, Roronoa. — Jeden z ochroniarzy zaśmiał się. — Już jutro będziesz miał nowego chłopaka. — Zaśmiał się jeszcze głośniej, a do niego dołączył drugi.

Roronoa przełożył rękę przez kratę i pociągnął ochroniarza za koszulkę. Ten uderzył głowa o stalowe pręty.

— Aż tak cię to śmieszy! To może pośmiejemy się razem. — Uśmiechnął się złośliwie. Ochroniarz ze strachem w oczach zaczął się wyrywać. Roronoa znowu uśmiechnął się wrednie. A po chwili rozluźnił pięść i puścił faceta. Ten stanął nieco dalej od celi.

— Uważaj Roronoa, następnym razem trafisz do izolatki na miesiąc o wodzie i chlebie! Wtedy zobaczymy jaki jesteś twardy! — Zielonowłosy zignorował to i podszedł do łóżka. Zapach krwi unosił się w powietrzu. Zaczynał już się do tego przyzwyczajać. Chociaż czerwona plama na podłodze raczej nie będzie zachęcała

---

Koniec!

---

Jak się podobało? Mi bardzo :D Ciekawie się zaczyna co nie? Co będzie dalej? Zobaczycie jak nam się zachce wrzucić drugi rozdział :P ... Taa jak nam się zachce xD
Więcej pierdół nie pamiętamy. Za wszystkie błędy nie przepraszamy i nie postanawiamy się poprawić.
 Bajo! :D