[Opowiadanie] Rozkład - Prolog

Tytuł: Rozkład

Autorka: Piegowata

Korekta: Kanako

Liczba rozdziałów: 0/?

Gatunek: yaoi

Para: AcexSanji

Ograniczenaie wiekowe: 18+

Wbrew pragnieniom postanawiają się rozstać, by każdy kształtował swoją własną przyszłość. Gdy ponownie się spotykają, muszą pokonać powstały dystans i  sprzeczność ich ról, jakie wyznaczyło im społeczeństwo.

Prolog

Leżał w kompletnej ciemności, wsłuchując się w cisze panującą w domu. Odliczał minuty, dając każdemu z domowników czas na zaśnięcie. Dopiero, gdy dobiegło go głośne pochrapywanie ojca, który w zwyczaju miał przesiadywanie do późna nad tonami papierów, wyślizgnął się z łóżka. W ciemności jego sylwetka, odbijająca się w lustrze, sprawiała wrażenie eterycznej, nieuchwytnej i nienawidził się za to.

Wolałby posiadać sylwetkę jak prawdziwy mężczyzna, z mocna zarysowanymi mięśniami, szerokimi barkami i wąskimi biodrami.

Wolałby nie być mylony z kobietą.

Wolałby przypominać tego kogo pożądał.

Westchnął zrezygnowany i zarzucił płaszcz na ramiona. Ostatnio noce bywały chłodne, zastanawiał się czy nie wziąć ze sobą ubrań. Na wypadek gdyby On ich potrzebował. Po chwili wahania pokręcił głową, jakby w ten sposób ostatecznie mógł sam siebie przekonać. I tak by ich nie przyjął.

Z mocno bijącym sercem otworzył okno i pod osłoną ciemności wyślizgnął się z domu.

Gdy udało mu się przejść kilka przecznic niepokojonym, włożył papierosa do ust i odpalił go, rozkoszując się gorzkim dymem wypełniającym płuca. Każda taka wyprawa kosztowała go niemało stresu. Gdyby ktoś z rodziny dowiedział się, ze po nocach odwiedza to miejsce miałby spore kłopoty, gdyby ponadto dowiedzieli się po co je odwiedza, niewątpliwie mógłby żegnać się z mianem dziedzica. Nie budziło to w nim jednak aż tak sporych obaw, by zrezygnować z nocnych wypraw.

Otulił się szczelniej szalikiem wchodząc między zapuszczone budynki. Starał się ignorować dźwięki, które w tej części miasta nigdy nie zamierały. Krzyki agonii, jęki rozpusty, charczenie umierających... to wszystko łączyło się w intensywne doznania i Sanji musiał użyć całej swej siły woli by się im nie poddać. Przyśpieszył kroku, czując jak zdradliwe serce bije szaleńczo, gdy z każdą chwilą zbliżał się do miejsca spotkania.

— Witaj! — Silne ramiona objęły go od tyłu, a gorący szept wdarł się do ucha – tęskniłem.

Sanji poczuł jak z jego ciała ulatuje napięcie. Westchnął słodko i odwrócił się do mężczyzny, przywierając do jego warg. Przejechał dłonią po nagiej klatce piersiowej towarzysza. Był gorący, pomimo zimna panującego na dworze, temperatura ciała była znacznie wyższa niż reszty ludzi.

— Wstrzymaj się – mruknął Portgas, ciągnąc go w stronę najbliższego budynku – nie rozbiorę cię na środku ulicy.

Skierowali tam swoje chwiejne kroki, nie przerywając pocałunku. Drzwi trzasnęły głucho i zachwiały się we framudze, gdy niedelikatny kopniak zamknął szybko

— Ace — cichy szept został zabrany przez pocałunek. Wargi nakryły smakujące dymem usta. Sanji jęknął, gdy tylko poczuł na sobie dłonie kochanka. Zrzucał z siebie ubrania zachłannie przywierając do mężczyzny. Chciał go poczuć szaleńczo, mocno, gorąco – proszę.

Portgas opamiętał się i ujął jego twarz w dłonie, z nabożną czcią ukoronował swą obecność pocałunkiem.

— Nie możesz tutaj przychodzić — powiedział srogo, głaszcząc go nagich plecach, czuł jak Sanji drży z zimna.

— Ale powiedziałeś...

— Moje, czy twoje uczucia się nie liczą. Musisz zadbać o swoją przyszłość. — Nienawidził się za te słowa wystarczająco mocna, a gdy dostrzegł, że oczy chłopaka robią się wilgotne, westchnął z rezygnacją, przygarniając go mocno do siebie. – Nie mogę pozwolić by coś tak błahego ją zniszczyło.

— Ja cię koch...

Ace pokręcił przecząco głową, przykładając mu dłoń do ust.

— Tak ci się tylko wydaje.

— Nie traktuj mnie jak dziecko! — Poczuł łzy zawodu i upokorzenia na policzkach. Sięgnął po porzuconą wcześniej w nieładzie koszulę.

— Sanji. — Wyciągnął rękę e jego kierunku. Dłoń natychmiast została odtrącona. — Jesteś jeszcze dzieckiem. Kiedyś — powiedział pośpiesznie widząc, ze chłopak chce zaprotestować — spotkamy się ponownie. Wiesz, gdzie mnie szukać. Będę tu na ciebie czekał cały ten czas.

Otoczył go ramionami, nie bacząc na głośne przekleństwa kierowane w jego stronę.

— Ale do tego czasu musisz mi obiecać, że staniesz się godnym następcą rodzinnej firmy.

Pogładził miękkie włosy blondyna i pozwolił mu wypłakać się w ramię. Ten ostatni raz. Ostatni nim nie stanie się mężczyzną. Głaskał go uspokajająco po drżących plecach i rad był, że zdobył się na tą trudną rozmowę, nawet jeśli jego serce płakało znacznie mocniej niż chłopak znajdujący się w objęciach.